WCIĄGAJĄCY I PEŁEN NAPIĘCIA THRILLER PSYCHOLOGICZNY O MROCZNEJ OBSESJI I RANDKACH.

Hannah zrobiła absolutnie wszystko, żeby czuć się bezpiecznie. Jest zadowolona ze swojego uroczego, małego mieszkania i satysfakcjonującej posady pracownika socjalnego. Prowadzi takie życie, jakie chciała. Aż do chwili, kiedy za radą najlepszej przyjaciółki korzysta z aplikacji randkowej i poznaje mężczyznę. Alex jest niezwykle przystojny. Uwielbia tę samą muzykę, co ona.To samo jedzenie. Oboje marzą o podróżowaniu po świecie, ale zgadzają się, że byliby równie szczęśliwi, gdyby uciekli do małego domku na plaży w Devon. Oboje chcieliby kiedyś mieć labradora. Wydaje się, że jest dla niej stworzony. To zbyt piękne, żeby mogło być prawdziwe. Przyjaciele Hannah nie są co do niego przekonani. Jednak ona uważa go za ideał.

TO DOBRZE, BO ALEX WIE, ŻE ONA TEŻ JEST DLA NIEGO IDEALNA. W ZASADZIE JEST DOKŁADNIE TĄ DZIEWCZYNĄ, KTÓREJ SZUKAŁ.

Teraz jednak nic, co Hannah zrobiła, żeby zapewnić sobie bezpieczeństwo, nie wystarczy.

Z recenzji wydawniczych:
Lektura opracowania Profesjonalna praca socjalna. Nowy paradygmat czy niedokończone zadanie? nie pozostawia najmniejszych wątpliwości, że należy ją opublikować, bo jest istotnym głosem, dodać należy interdyscyplinarnym, w dyskusji nad procesem profesjonalizacji wymienionej w tytule kwestii. Recenzowana praca zbiorowa nie pozostawia wątpliwości co do kompetencji autorów w przedmiocie ich badań. To bez wątpienia warta poznania, udokumentowana próba całościowego spojrzenia na niedokończony proces i zarazem paradygmat, jakim jest praca socjalna i jej nauczanie w Polsce. Dodatkowego kolorytu tej polskiej dyskusji nadają trzy eseje ukazujące słowackie problemy polityki społecznej i socjalnej, które stanowią swoisty kontekst porównawczy dla rodzimych rozważań. (...)
Recenzowana monografia jest istotna dla polskich środowisk teoretyków i praktyków związanych z polityką społeczną, socjologią pracy socjalnej, pomocą społeczną oraz pracą socjalną w dyskusji nad kluczowymi pytaniami dla służb społecznych w Polsce u progu drugiej dekady XXI wieku. Stanowi bardzo udany, nowatorski oraz różnorodny przegląd stanowisk i refleksji nad trudną kwestiąprocesu profesjonalizacji pracy socjalnej w Polsce. W pełni rekomenduję ją do druku.
(dr hab. Krzysztof CzekajProfesor Górnośląskiej Wyższej Szkoły Handlowej im. W. Korfantego w Katowicach)

Złożoność sytuacji społeczno-ekonomicznej potęgowanej skutkami transformacji ustrojowej i coraz bardziej rozległego kryzysu gospodarczego nadaje nowy wymiar problemom wpisującym się od dawna w centrum pracy socjalnej. W efekcie tego, takie zjawiska jak bezrobocie, ubóstwo, bezdomność, dysfunkcjonalność rodzin, patologie obejmujące swym zasięgiem mniejsze i większe grupy społeczne, a nawet całe społeczności lokalne wymagają nowego profesjonalnego podejścia. Zawodna okazuje się wobec tych wyzwań rutyna i nie poddane doskonaleniu zawodowemu kwalifikacje pracowników socjalnych. Stąd też pozyskanie przez redaktorów naukowych recenzowanej pracy tekstów podejmujących zarówno zagadnienia profesjonalizmu w pracy socjalnej, jak i tak integralnie z nim związanego kształcenia do pracy socjalnej - i to autorstwa czołowych znawców tej problematyki - zasługuje na szczególne odnotowanie. Wysoką ocenę tej pracy wzmacnia ponadto zamieszczenie w niej opracowań ukazujących obszary pracy socjalnej wymagające nowego podejścia i większego niż dotychczas uwzględnienia zarówno w teorii, jak i w praktyce socjalnej. Sprawia to, że opiniowana książka nie tylko w pełni zasługuje na druk, ale pozwala też stwierdzić, że zajmie ona ważne miejsce w literaturze podejmującej kwestie wiążące się z żywotnymi problemami pracy socjalnej.
(dr Jan A. Malinowski Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu)

Szokująca, oparta na faktach opowieść o przemocy i zaniedbaniu.
Ośmioletnia Aimee w momencie narodzin została umieszczona w rejestrze nieletnich zagrożonych przemocą. Pięcioro jej przyrodnich braci i sióstr zostało odebranych matce wiele lat wcześniej. Choć szkoła wielokrotnie informowała pomoc społeczną o siniakach na ciele dziewczynki, dziecko wciąż mieszkało z rodzicami. Nikt nie rozumie, czemu pozwolono, by Aimee cierpiała tak długo.
Czy można jeszcze pomóc?